Astana, stolica Kazachstanu, tworzy pomost pomiędzy Europą i Azją. Miasto szybko się rozwija, a częścią tej transformacji jest nowo wybudowana Kazachska Filharmonia Narodowa.

Filharmonia Narodowa w Astanie to nagrodzony w międzynarodowym konkursie projekt włoskiego architekta Manfrediego Nicolettiego. Oficjalne otwarcie sali koncertowej odbyło się w grudniu 2009 roku. Zajmuje ona 54 000 metrów kwadratowych pomiędzy Pałacem Prezydenckim a siedzibą Senatu. Dominującym motywem jej zachwycającego wnętrza jest drewno czarnej wiśni amerykańskiej.

Budynek przypomina kształtem stulone płatki kwiatu. Zewnętrzna struktura w formie korony składa się z naprzemiennie ułożonych, nachylonych do siebie betonowych ścian pokrytych niebieskimi i czarnymi szklanymi panelami. Ta zewnętrzna skorupa, wyglądająca zgodnie z założeniami projektu jak „stepowy kwiat”, ma także za zadanie chronić wnętrze budynku przed ekstremalnymi warunkami pogodowymi panującymi w stolicy Kazachstanu. 

W budynku mieści się jedna z największych na świecie filharmonii na 3500 miejsc w układzie tarasowym. Są tu także dwie mniejsze sale koncertowe, kino, sale konferencyjne na 400 i 200 miejsc, restauracje, bary i lobby o rozmiarach 3 000 m². Jednym z głównych założeń projektu było stworzenie ogromnej przestrzeni pełniącej rolę placu miejskiego, na którym mieszkańcy Astany mogliby komfortowo spędzać czas przez cały rok. Ten wysoki na 25 metrów plac jest pokryty z zewnątrz i wewnątrz okładziną z czarnej wiśni amerykańskiej. Imponujące audytorium rozciąga się wzdłuż głównej osi budynku, a jego kształt ma przypominać dumbrę, strunowy instrument kazachski.

We wnętrzu audytorium zainstalowano podwieszany sufit pokryty panelami z wiśni amerykańskiej. Taką samą okładziną pokryto także jedną ze ścian. Sterowany komputerowo system paneli akustycznych zapewnia kontrolę pochłaniania dźwięków. Dodatkowo zainstalowany nad miejscem dla orkiestry podwójny sufit, tzw „czarna dziura”, tworzy dodatkową przestrzeń wygłuszającą dźwięk.

Wiśnia amerykańska i inne gatunki amerykańskiego drewna liściastego spełniają wyśrubowane kryteria ochrony środowiska, poparte dodatkowo wynikami inwentaryzacji lasów państwowych, przeprowadzanej co dziesięć lat przez Służbę Leśną USA. Pomiędzy rokiem 1953 a 2007 ilość drzew liściastych w amerykańskich lasach zwiększyła się więcej niż dwukrotnie, z 5 miliardów m³ do 11.4 miliarda m³. Ten wzrost ilości surowca zbiegł się w czasie ze znacząco większym zapotrzebowaniem na drewno na rynku amerykańskim i międzynarodowym. Równocześnie jest on świadectwem długoterminowego zaangażowania w rozwój lasów i produkcję drewna zgodną z zasadami zrównoważonej gospodarki.

Drewno jest doskonałym materiałem do wykańczania sal koncertowych i audytoriów ze względu na swoje walory akustyczne i estetyczne. Czarna wiśnia amerykańska oferuje dodatkowo inne zalety: jest wytrzymała, łatwa do obróbki, stabilna, elastyczna, odporna na rozkład i urzeka urodą.

Nie tylko Nicoletti chętnie używa w swoich realizacjach tego doskonałego gatunku drewna. Wiśnia amerykańska jest bardzo popularna w Europie. Wykorzystano ją w wielu ważnych projektach architektonicznych, takich jak centrala Santander Group w Madrycie, zbudowana przez firmę Kevin Roche, John Dinkeloo & Associates; Archiwum Generalne Navarry w Pampelunie autorstwa Rafaela Moneo; i audytorium w Rzymie zaprojektowane przez Renzo Piano.

Architekt: Manfredi Nicoletti i Luca Nicoletti 
Gatunek drewna: wiśnia amerykańska
Zdjęcia: Studio Nicoletti Associati