Drewno jest naturalnym materiałem pochodzącym z zasobów o wysokiej dynamice; dlatego też gatunki amerykańskiego drewna liściastego przedstawione na naszej stronie internetowej są tak zróżnicowane pod względem wyglądu, właściwości i możliwości ich zastosowania. Drzewa tego samego gatunku występujące w różnych regionach mogą różnić się między sobą w zależności od klimatu, gleby i wysokości nad poziomem morza oraz od prowadzonej gospodarki leśnej. Różnorodność drzewnego surowca oferuje fascynujące możliwości projektowe – natomiast ważne jest, aby gatunki dobierać zgodnie z ich przeznaczeniem. Mimo, iż poniższe wskazówki są dalekie od wyczerpania tego tematu, zalecamy je jako punkt wyjścia do rozmów związanych z pozyskiwaniem amerykańskiego drewna liściastego; wskazówki te gwarantują właściwe dopasowanie wybranego gatunku do planowanych zastosowań.
Jest wiele źródeł informacji na temat charakterystyki i właściwości gatunków amerykańskiego drewna liściastego – warto je zbadać, by uniknąć błędów praktycznych. Na przykład drewno dębowe jest bardzo wytrzymałe, a drewno hikory twarde, w związku z czym i dąb i hikora są wymarzonym materiałem do produkcji podłóg. Warto też pamiętać, że niektóre gatunki drewna są bardziej podatne na przemieszczanie, na przykład pod wpływem wilgoci.
Drzewa tego samego gatunku mogą różnić się między sobą zależnie od miejsca uprawy; o różnicach decyduje szereg czynników, w tym klimat, długość okresu wegetacyjnego i temperatura związana z wysokością nad poziomem morza. Amerykańscy eksporterzy drewna służą pomocą w wyjaśnianiu takich różnic. Na przykład jesion z terenów północnych będzie najprawdopodobniej różnić się od jesionu występującego na południu Stanów Zjednoczonych. Niepożądane różnice można ograniczyć, pozyskując drewno z jednego obszaru geograficznego.
Niezależnie od różnic regionalnych, drewno pozyskane z pojedynczego źródła może także być różnorodne pod względem objętości bielu i twardzieli. W wypadku niektórych gatunków (na przykład dębu) różnice pomiędzy objętością bielu i twardzieli będą niewielkie – tymczasem pozyskując na przykład wierzbę należy przygotować się na istotne dysproporcje. Z kolei w jednej partii bali tulipanowca amerykańskiego można znaleźć materiał ogromnie pod tym względem różnorodny – wszystko zależy od średnicy.
To typowy przykład zjawiska „takie samo, ale inne”. Niektóre gatunki amerykańskiego drewna liściastego dzielą się na liczne podgatunki. Przytoczmy przykład: na rynku dostępnych jest około ośmiu gatunków czerwonego dębu; mimo iż wszystkie są sprzedawane pod wspólnym szyldem „czerwony dąb”, pojawiają się między nimi subtelne różnice – niektóre podgatunki rosną szybciej i mogą charakteryzować się bardziej otwartą strukturą włókna, również zależną od pochodzenia (regionu uprawy).
Istotna jest wiedza na temat praktycznych ograniczeń długości, szerokości, grubości, wskaźnika skurczu suszarniczego i dostępności materiału pozyskanego z drewna danego gatunku. Naszym zdaniem wszystko zaczyna się w naturalnym środowisku, czyli w lesie. Tam rodzą się istotne różnice w rozmiarze uprawianych drzew: tulipanowiec amerykański jest jednym z najwyższych drzew, natomiast orzech jest zazwyczaj znacznie drobniejszy i niższy, co wpływa na specyfikację dostępnego drewna. Po wycince, w tartaku nie są cięte bale o długości przekraczającej 16 stóp (4,8 m); w wypadku wielu gatunków bale o szerokości powyżej 12 cali (300 mm) są rzadkością. Pamiętajmy: orzech klasy FAS wolny od wad nie występuje w długościach powyżej 25 stóp (7,6 m)! Składając zamówienie, należy określić sposób suszenia drewna (na wolnym powietrzu, air dried, AD) lub w suszarni (kiln dried, KD) ze względu na pożądaną zawartość wilgoci (moisture content, MC). Większość produkcji drewna liściastego obejmuje materiał o mniejszych rozmiarach 25 mm i 32 mm (rozmiary wyraża się w stopach i w calach, odpowiednio jako 4/4 cala i 5/4 cala); mimo iż w wypadku niektórych gatunków dostępne są większe rozmiary, ich dostępność może być ograniczona.
Przy pozyskiwaniu tarcicy z amerykańskiego drewna liściastego – bezpośrednio ze Stanów Zjednoczonych lub od dystrybutorów – bezwzględnie konieczna jest wiedza na temat zasad sortowania tarcicy obowiązujących w Krajowym Stowarzyszeniu Producentów Tarcicy Liściastej (National Hardwood Lumber Association, NHLA), opisujących zgodność danego materiału z przeznaczeniem. Dzięki tej wiedzy unikniemy nadmiernie wysokich cen i błędów związanych z niedoszacowaniem zamówienia. Na przykład producenci mebli mogą zdecydować się na klasę No. 1 Common lub wręcz niższą, natomiast producenci drzwi i stolarki towarzyszącej będą wymagali dłuższych elementów wolnych od wad – czyli drewna dostępnego wyłącznie w klasie FAS. Koszt ogólny jest wypadkową jakości powierzchni elementów czystych oraz ceny. Dostawcy mają możliwość modyfikacji sortymentów.
W odróżnieniu od producentów tarcicy, producenci materiału fornirowanego zazwyczaj ustalają własne klasy w zależności od wymagań klienta i zastosowań (panele, meble, elementy uzupełniające).
Wreszcie – co nie mniej istotne – najlepszym wyjściem jest współpraca z dostawcami i uważne słuchanie ich rad, niezależnie od tego, czy naszym partnerem jest bezpośredni eksporter amerykańskiego drewna liściastego czy krajowa spółka dystrybucyjna. Partnerzy zawsze będą starali się zrozumieć potrzeby klienta. Specjalistyczne firmy zajmują się sprzedażą surowca lub produkcją elementów czy też towarów gotowych według specyfikacji architektów lub projektantów bądź z myślą o użytkownikach końcowych. Regionalne stowarzyszenia handlowe i organizacje techniczne specjalizujące się w drewnie mają możliwość zapewnienia dostępu rynków lokalnych do przedsiębiorstw zajmujących się sprzedażą i produkcją amerykańskiego drewna liściastego. Poniżej zamieszczono wykaz najbardziej kompetentnych podmiotów europejskich.