Zachodni wiązowiec amerykański toleruje zróżnicowane gatunki gleb, w związku z czym występuje w wielu rejonach Stanów Zjednoczonych, w naturalnie odradzających się lasach (przede wszystkim w stanach środkowych i południowych). Nie należy go mylić z wiązowcem C. tenuifolia, występującym głównie wzdłuż i w pobliżu wybrzeży Zatoki Meksykańskiej. Drzewa są zazwyczaj wysokie i proste, o znacznym obwodzie, pozbawione dolnych gałęzi, zapewniając tarcicę o długości do 70 stóp. 

PRZYROST GATUNKU

Z Analizy Inwentaryzacji Lasów wynika, że drzewostan wiązowca zachodniego obejmuje 138 milionów m³ – 1,0% drzewostanu gatunków liściastych w Stanach Zjednoczonych ogółem. Naturalny roczny przyrost wiązowca zachodniego wynosi 4,3 miliona m³. Rocznie wycina się 1,2 miliona m³, a przyrost netto (z uwzględnieniem wyrębu) wzrasta o 3,1 miliona m³. Przyrost roczny wiązowca zachodniego znacznie przekracza objętość rocznej wycinki we wszystkich wiodących stanach jego występowania.