Osika amerykańska
Taksonomicznie osika amerykańska jest topolą, gatunkiem rozpowszechnionym w Stanach Zjednoczonych, w szczególności na północnym wschodzie, w rejonie Wielkich Jezior i w pozostałej części kraju dzielącej Jeziora od Gór Skalistych. Do rodzaju Populus należą liczne gatunki. Próbki ich materiału pod mikroskopem wyglądają identycznie – natomiast osika różni się zasadniczo od tulipanowca, nie należącego do rodzaju Populus, a mimo to powszechnie nazywanego w Stanach Zjednoczonych żółtą topolą.
Nazwa Łacińska
Populus tremuloides
Nazwa Zwyczajowa
biała topola, topola osikowa
Występowanie
Osika amerykańska rośnie w gęstych drzewostanach o łatwej do prowadzenia gospodarce zrównoważonej, lecz niższym znaczeniu komercyjnym od niektórych amerykańskich gatunków liściastych. Drzewa osiągają wysokość 120 stóp (48 m) i 4 stóp (1,2 m) w obwodzie. Ze względu na różnorodność genetyczną, pień osiki może być cylindryczny o ograniczonej stożkowatości i niewielu gałęziach, lub krzywy I poskręcany. Osika amerykańska jest jednym z niewielu gatunków, dla których zrąb zupełny jest korzystny, jako że nie służy jej zacienienie. Odradza się zarówno z sadzonek jak i z odrostów korzeniowych. Jest naturalnym gatunkiem pionierskim po pożarach lasu. Najwięcej osiki amerykańskiej rośnie w stanach Minnesota, Wisconsin, Maine i Michigan.
PRZYROST GATUNKU
Z Analizy Inwentaryzacji Lasów wynika, że drzewostan osiki amerykańskiej obejmuje 637 milionów m3 – 4,3% drzewostanu gatunków liściastych w Stanach Zjednoczonych łącznie. Naturalny roczny przyrost osiki amerykańskiej wynosi 10,4 miliona m3. Rocznie wycina się 8,9 miliona m3, a przyrost netto (z uwzględnieniem wyrębu) wzrasta o 1,5 miliona m3.