Jesion amerykański jest pospolitym gatunkiem, występującym we wschodniej części Stanów Zjednoczonych od północy w stanie Nowy Jork, aż po stany południowe wzdłuż Zatoki Meksykańskiej, w lasach liściastych o zróżnicowanym składzie gatunkowym. Jesion amerykański występuje wysoko w górach i nisko na równinach oraz na obszarach przybrzeżnych – stąd jego zróżnicowany charakter. Ze względu na różnorodność warunków występowania pod względem wysokości nad poziomem morza, klimatu i gleby, charakterystyka drewna może być zmienna zależnie od regionu pochodzenia. Szczególnie istotne różnice dzielą drzewa o wolniejszym wzroście (z północy) i szybciej rosnące jednostki z południa. Urozmaicony krajobraz jesionu wzbogaca szereg podgatunków. Pomimo długofalowych zagrożeń ze strony szkodników leśnych i chorób drzewostanów, jesion amerykański pozostaje gatunkiem występującym obficie. 

PRZYROST GATUNKU

Z Analizy Inwentaryzacji Lasów (FIA, Forest Inventory Analysis) wynika, że drzewostan jesionu amerykańskiego obejmuje 657 milionów m³ – 4,5% drzewostanu gatunków liściastych w Stanach Zjednoczonych ogółem. Naturalny roczny przyrost jesionu amerykańskiego wynosi 3,3 milionów m³. Rocznie wycina się 6,9 miliona m³, a przyrost netto (z uwzględnieniem wyrębu) wzrasta o -3,5 miliona m3. Z inwentaryzacji za 2014 rok wynika, że roczny przyrost jesionu amerykańskiego przekracza wyręb we wszystkich stanach, w których występuje, z wyjątkiem Michigan i Ohio – stanów najbardziej dotkniętych inwazją opiętka jesionowego. Z powodu plagi opiętka wskaźnik śmiertelności i wycinka jesionu najprawdopodobniej wzrosną w najbliższej przyszłości (w niektórych stanach przekraczając wskaźniki przyrostu).