"With environmental challenges very much in our minds, any new objects we create should be enduring. They should also be beautiful, each in their own way, so their appeal stands the test of time. What our group of brilliant designers and cultural leaders has brought to life, using a sustainable natural material, is a collection of imaginative and wholly unique designs that will, we hope, be used and admired for generations." - Sir John Sorrell CBE
Ta niezwykle ambitna i piękna konstrukcja zdobiła w 2011 r. wejście do Muzeum Wiktorii i Alberta w Londynie. Autorką projektu była Amanda Levete, która postanowiła sprawdzić potencjał strukturalny czerwonego dębu amerykańskiego.
Discover the story of Legacy - a joining of London's top cultural institutions and some of Europe's leading creative thinkers to explore the properties of American red oak and create a piece of design that will last through generations with a design that will stand the test of time. The Legacy storybook is free to view online and special hardback editions are available to order.
Studio architektoniczne MNV Arquitectos wybrało czerwony dąb amerykański do projektu atrium biura Fundacji Botìn w Madrycie ze względu na ciepły odcień i wysoką wytrzymałość tego gatunku drewna.
Rzeźbiarka Laura Ellen Bacon wraz z projektantem mebli Sebastianem Coxem postanowili wykonać twórczy eksperyment podczas wystawy w Mediolanie, badając granice możliwości strukturalnych i estetycznych czerwonego dębu amerykańskiego.
Czerwony dąb amerykański jest gatunkiem dominującym w amerykańskich lasach liściastych – jego drewno cechuje się charakterystycznym rysunkiem usłojenia oraz niekoniecznie czerwoną barwą. Nazwa gatunku pochodzi od barwy liści w sezonie jesiennym. Czerwony dąb amerykański sprzedaje się również pod lokalnymi nazwami handlowymi „dębu północnego”, „dębu południowego” lub „dębu appalachijskiego”.
Quercus species, mainly Quercus rubra
północny czerwony dąb, południowy czerwony dąb
Czerwony dąb amerykański występuje wyłącznie w lasach rosnących naturalnie i niemal wyłącznie na terenie Ameryki Północnej, chociaż bywa sadzony i na innych kontynentach. Jest to gatunek powszechnie spotykany we wschodniej części Stanów Zjednoczonych, w lasach liściastych o mieszanym składzie gatunkowym. Drzewa osiągają znaczną wysokość. Przez całą połać kraju z północy na południe ciągną się tereny występowania licznych podgatunków, wszystkich zgodnych taksonomicznie z klasyfikacją czerwonego dębu – niektóre rosną wysoko w górach, inne zaś na nizinach, w związku z czym są urozmaicone pod względem cech osobniczych. Czerwony dąb amerykański jest gatunkiem zróżnicowanym w zależności od regionu pochodzenia; szczególne różnice dzielą wolniej rosnące dęby północne i szybciej rosnące dęby południowe. Czerwony dąb uznaje się za gatunek szczególnie trwały i odnawialny, zarówno w produkcji na rynek krajowy jak i na eksport. Jako przedstawiciel największej grupy gatunkowej, jego populacja jest liczniejsza od białego dębu amerykańskiego.
Z Analizy Inwentaryzacji Lasów wynika, że drzewostan czerwonego dębu amerykańskiego obejmuje 2,62 miliarda m3 – 18% drzewostanu gatunków liściastych w Stanach Zjednoczonych ogółem. Naturalny roczny przyrost czerwonego dębu wynosi 60,6 miliona m3; rocznie wycina się 31,9 miliona m3. Przyrost netto (z uwzględnieniem wyrębu) wzrasta o 28,7 miliona m3 rocznie. Przyrost roczny czerwonego dębu przekracza objętość rocznej wycinki (lub jest jej równy) we wszystkich stanach, gdzie występuje ten gatunek, z wyjątkiem Teksasu.