Czarny orzech amerykański jest jednym z najbardziej pożądanych gatunków na rynkach całego świata; jest to gatunek występujący wyłącznie w Ameryce Północnej. Z Analizy Inwentaryzacji Lasów wynika, że drzewostan czarnego orzecha amerykańskiego obejmuje 126,7 miliona m³ – 1,0% drzewostanu gatunków liściastych w Stanach Zjednoczonych ogółem. Naturalny roczny przyrost orzecha amerykańskiego wynosi 4,6 miliona m³; rocznie wycina się 1,6 miliona m³. Biel orzecha amerykańskiego ma barwę kremowobiałą; twardziel występuje w odcieniach od jasnego brązu po ciemny brąz czekoladowy, co pogłębia różnice kolorystyczne. Czarny orzech amerykański jest gatunkiem odpornym i twardym, o umiarkowanej gęstości. Czarny orzech amerykański należy do gatunków klasy premium, wykorzystywanych do produkcji ekskluzywnych mebli, elementów stolarskich, drzwi i elementów architektonicznych przeznaczonych do wnętrz.

Twardy klon amerykański występujący w lasach liściastych Ameryki Północnej jest ceniony na całym świecie ze względu na subtelną barwę, twardość, gładką fakturę i znakomitą jakość wykończenia. Twardy klon amerykański jest gatunkiem rosnącym w chłodnym klimacie; klony można spotkać na całym terytorium Stanów Zjednoczonych w lasach o mieszanym składzie gatunkowym, jednak gatunek ten zdecydowanie preferuje stany północne. Z Analizy Inwentaryzacji Lasów wynika, że drzewostan twardego klonu amerykańskiego obejmuje 926 milionów m³ – 7,0% drzewostanu gatunków liściastych w Stanach Zjednoczonych ogółem. Naturalny roczny przyrost twardego klonu wynosi 18,5 miliona m³; rocznie wycina się 9,1 miliona m³. Biel twardego klonu ma zazwyczaj barwę kremowobiałą; zdarzają się domieszki lekko czerwonawe lub brązowe. Drewno twardego klonu charakteryzuje się zazwyczaj gładką fakturą i ciasnym, prostowłóknistym rysunkiem usłojenia – natomiast zdarza się drewno o rysunku usłojenia w „esy-floresy”, w zmarszczenia, lub w tak zwane „ptasie oczko”.

Wiśnia amerykańska to wysokojakościowy gatunek amerykańskiego drewna liściastego występujący w naturalnie rosnących lasach Stanów Zjednoczonych. Wiśnia amerykańska jest gatunkiem endemicznym dla Ameryki Północnej, o ciepłych barwach i właściwościach zapewniających doskonałe wykończenie wytwrzanych elementów. Z Analizy Inwentaryzacji Lasów wynika, że drzewostan wiśni amerykańskiej obejmuje 404 miliony m³ – 3,0% drzewostanu gatunków liściastych w Stanach Zjednoczonych łącznie. Naturalny roczny przyrost wiśni amerykańskiej wynosi 11,7 miliona m³. Twardziel wiśni amerykańskiej występuje w odcieniach od głębokiej czerwieni do czerwono-brązowego i ciemniej pod wpływem promieni słonecznych. Kontrastem jest kremowobiały biel. Drewno wiśni amerykańskiej – twarde i stabilne w stanie suchym – jest bardzo podatne na barwienie, zapewniając doskonałe wykończenie. Wiśnia jest wysoko ceniona jako materiał w produkcji mebli i elementów stolarki do użytku wewnątrz.

Biały dąb amerykański należy do najbardziej popularnych gatunków amerykańskiego drewna liściastego na rynkach eksportowych. Biały dąb amerykański występuje wyłącznie na terenie Ameryki Północnej; jest powszechnie spotykany w większej części wschodnich Stanów Zjednoczonych w lasach liściastych o mieszanym składzie gatunkowym. Z Analizy Inwentaryzacji Lasów wynika, że drzewostan amerykańskiego białego dębu obejmuje 2,08 miliarda m³ – 15,7% drzewostanu gatunków liściastych w Stanach Zjednoczonych ogółem. Naturalny roczny przyrost białego dębu wynosi 39,6 miliona m³; rocznie wycina się 20,9 miliona m³. Biel ma zazwyczaj odcień białawy do jasnobrązowego, a twardziel – od jasnobrązowego przez brąz do ciemnobrązowego. Różnice dzielące biel i twardziel białego dębu są mniej wyraźne, niż w przypadku czerwonego dębu. Drewno tego gatunku cechuje się zazwyczaj prostowłóknistym rysunkiem usłojenia i fakturą średnią do szorstkiej. Biały dąb amerykański charakteryzuje się zazwyczaj doskonałymi ogólnymi parametrami wytrzymałości w porównaniu do masy; dlatego jest to gatunek preferowany w zastosowaniach konstrukcyjnych.

Czerwony dąb amerykański jest gatunkiem dominującym w amerykańskich lasach liściastych – jego drewno cechuje się charakterystycznym rysunkiem usłojenia oraz niekoniecznie czerwoną barwą. Nazwa gatunku pochodzi od barwy liści w sezonie jesiennym. Czerwony dąb amerykański występuje wyłącznie w lasach rosnących naturalnie i niemal wyłącznie na terenie Ameryki Północnej, chociaż bywa sadzony i na innych kontynentach. Z Analizy Inwentaryzacji Lasów wynika, że drzewostan czerwonego dębu amerykańskiego obejmuje 2,48 miliarda m³ – 18,7% drzewostanu gatunków liściastych w Stanach Zjednoczonych ogółem. Naturalny roczny przyrost czerwonego dębu wynosi 55,2 miliona m³; rocznie wycina się 33,9 miliona m³. Biel czerwonego dębu ma zazwyczaj barwę jasnobrązową, a twardziel często – lecz nie zawsze – różowawą po czerwonawobrązową. Kolorystyka bielu i twardzieli jest zdecydowanie zróżnicowana. Czerwony dąb amerykański ma doskonałe ogólne właściwości związane z wytrzymałością w stosunku do masy. Jako gatunek drewna twardego, stabilnego wymiarowo po wyschnięciu i łatwego w polerowaniu i barwieniu, doskonale sprawdza się w produkcji mebli i podłóg.

Hikora amerykańska i orzesznik amerykański (orzesznik jadalny) to dwa różne gatunki niezmiernie licznej grupy, natomiast w postaci tarcicy okrągłej (kłód) są praktycznie identyczne. W związku z czym są często przetwarzane w tartakach i sprzedawane jako wspólny materiał mieszany.. Drzewa rosną w naturalnych warunkach lasów w całej wschodniej części Stanów Zjednoczonych – od północy aż po południe. Z Analizy Inwentaryzacji Lasów wynika, że drzewostan hikory amerykańskiej obejmuje 711 milionów m³ – 5,4% drzewostanu gatunków liściastych w Stanach Zjednoczonych ogółem. Naturalny roczny przyrost hikory wynosi 14,1 miliona m³. Rocznie wycina się 6,5 miliona m³, a przyrost netto (z uwzględnieniem wyrębu) wzrasta o 7,6 miliona m³. Ze względu na przynależność do urozmaiconej grupy drzew, drewno hikory amerykańskiej jest ogromnie zróżnicowane pod względem barwy, rysunku usłojenia i wyglądu. Drewno hikory amerykańskiej jest raczej szorstkie, ciężkie i bardzo twarde. Odporność hikory amerykańskiej czyni z niej doskonały wybór w produkcji podłóg, w szczególności do pomieszczeń intensywnie użytkowanych.

Orzesznik amerykański i hikora amerykańska to dwa różne gatunki niezmiernie licznej grupy, natomiast w postaci tarcicy okrągłej (kłód) są praktycznie identyczne. W związku z czym są często przetwarzane w tartakach i sprzedawane jako wspólny materiał mieszany. Orzesznik amerykański występuje w warunkach naturalnych w południowowschodniej części Stanów Zjednoczonych, głównie w dolinie Missisipi. Z Analizy Inwentaryzacji Lasów wynika, że drzewostan orzesznika obejmuje 37 milionów m³ – 0,3% drzewostanu gatunków liściastych w Stanach Zjednoczonych ogółem. Naturalny roczny przyrost orzesznika wynosi 0,8 miliona m³. Rocznie wycina się 0,3 miliona m³, a przyrost netto (z uwzględnieniem wyrębu) wzrasta o 0,5 miliona m³. Ze względu na przynależność do urozmaiconej grupy drzew, drewno orzesznika amerykańskiego jest ogromnie zróżnicowane pod względem barwy, rysunku usłojenia i wyglądu. Ma gładką fakturę, rysunek usłojenia jest zazwyczaj prostowłóknisty, lecz może być falisty lub nieregularny. Drewno orzesznika amerykańskiego jest raczej szorstkie, ciężkie i bardzo twarde. Cechuje się doskonałą wytrzymałością na gięcie po obróbce hydrotermicznej oraz dobrą odpornością na obciążenia dynamiczne.