Poniżej wymieniono cechy charakterystyczne dla gatunków amerykańskiego drewna liściastego. Niektóre cechy są typowe dla wybranych gatunków – inne można znaleźć u wszystkich. Wymienione właściwości mogą występować naturalnie lub wynikać z procesu suszenia. Zgodnie z treścią niniejszego materiału, klasę tarcicy ustala się w zależności od procentowego udziału drewna wolnego od wad w desce.

Normy klasyfikacji NHLA dopuszczają występowanie niżej wymienionych cech w elementach wszystkich sortymentów – cech tych nie zalicza się zatem do wad.

Uwaga: Mimo, iż według norm klasyfikacyjnych NHLA wymienionych cech nie uznaje się za wady standardowych sortymentów, dla poszczególnych gatunków przyjęto indywidualne zasady. Na przykład klon twardy i jesion cieszą się znacznie większym powodzeniem przy przeważającej większości bielu (białej barwy) i niewielkiej zawartości twardzieli – natomiast w wypadku wiśni, dębu i orzecha obowiązuje zasada odwrotna. Nabywcy powinni zapoznać się nie tylko ze specyfiką każdego gatunku, lecz także z rejonami występowania gatunków w środowisku naturalnym i lokalizacją plantacji. Takie czynniki, jak klimat, gleba i warunki wzrostu (tereny górzyste lub doliny) odgrywają istotną rolę w rozwoju i wzroście drzew. Jak wspomniano, normy opracowane przez NHLA służą jako ramowe warunki współpracy dla potrzeb sprzedaży i składania zamówień. Dodatkowe informacje na temat poszczególnych gatunków drewna są dostępne w innych publikacjach technicznych AHEC.